ಅಡುಗೆ ಕೇವಲ ಮನೆಯ ಕೆಲಸವಲ್ಲ. ಅದು ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಬೆಸೆಯುವ ಅದೃಶ್ಯ ದಾರ ಎಂದು ನೀವು ಎಂದಾದರೂ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೀರಾ? 1980 ರಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕನ್ ಮನೆಗಳು ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಹೊರಗಿನಿಂದ ಆಹಾರ ತರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ರೆಸ್ಟೋರೆಂಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಒಲವು ತೋರಲು ಶುರು ಮಾಡಿದಾಗ, ಕೆಲವು ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಒಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದರು. “ಸರ್ಕಾರವು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ವೃದ್ಧರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಮತ್ತು ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಆಹಾರ ಒದಗಿಸಿದರೆ, ಕುಟುಂಬದ ಮೂಲಭೂತ ಅಡಿಪಾಯವೇ ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ”. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಇದನ್ನು ಯಾರೂ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತವೆ. 1971ರಲ್ಲಿ, 71% ಅಮೆರಿಕನ್ ಕುಟುಂಬಗಳು ಪಾರಂಪರಿಕ ಕುಟುಂಬಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಗಂಡ, ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು, ಆ ಸಂಖ್ಯೆ ಕೇವಲ 20%ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. ಉಳಿದವರು ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು? ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಗಳು, ಬಾಡಿಗೆ ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಛಿದ್ರಗೊಂಡ ಬದುಕುಗಳು. ಈಗ 15% ಮಹಿಳೆಯರು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, 12% ಪುರುಷರು ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದರೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, 41% ಮಕ್ಕಳು ವಿವಾಹದ ಹೊರಗೆ ಜನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತು ವಿಚ್ಛೇದನ ಪ್ರಮಾಣ ಮೊದಲ ವಿವಾಹದಲ್ಲಿ 50%, ಎರಡನೆಯದರಲ್ಲಿ 67% ಮತ್ತು ಮೂರನೆಯದರಲ್ಲಿ 74%ಕ್ಕೆ ಏರಿದೆ. ಈ ಕುಸಿತ ಆಕಸ್ಮಿಕವಲ್ಲ. ಇದು ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಮುಚ್ಚಿಹೋದ ಕಾರಣದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಅದೃಶ್ಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ನಷ್ಟ.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಊಟ ಏಕೆ ಮುಖ್ಯ? ಏಕೆಂದರೆ ಮನೆಯ ಆಹಾರ ಕೇವಲ ಪೋಷಣೆಯಲ್ಲ. ಅದು ಪ್ರೀತಿ, ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಸೇರಿದ ಭಾವನೆ. ಕುಟುಂಬಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಮೇಜಿನ ಸುತ್ತ ಕುಳಿತಾಗ, ಹೃದಯಗಳು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತವೆ, ಮಕ್ಕಳು ಹಿರಿಯರಿಂದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಗಳು ಮೃದುವಾಗಿ, ಬೆಚ್ಚಗಾಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸಾಧನಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ತಿಂದಾಗ, ಮನೆ ಒಂದು ಅತಿಥಿಗೃಹದಂತಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದ ಸ್ನೇಹಿತರಂತೆ ಔಪಚಾರಿಕ, ದೂರದ, ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗುತ್ತವೆ. ಹೊರಗೆ ಊಟ ಮಾಡುವುದರ ಅದೃಶ್ಯ ವೆಚ್ಚವೂ ಅಷ್ಟೇ ಆತಂಕಕಾರಿ. ಕಳಪೆ ಎಣ್ಣೆಗಳು, ಕೃತಕ ಸುವಾಸನೆಗಳು ಮತ್ತು ಫಾಸ್ಟ್‌ ಫುಡ್‌ಗೆ ದಾಸರಾಗುವುದರಿಂದ ಇಂದಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆ ಸಹ ಬೊಜ್ಜು, ಮಧುಮೇಹ, ಅಧಿಕ ರಕ್ತದೊತ್ತಡ ಮತ್ತು ಹೃದಯ ರೋಗಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದೆ. ಇಂದು ನಾವು ಏನನ್ನು ತಿನ್ನಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಕಂಪನಿಗಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಫಾರ್ಮಾಸ್ಯುಟಿಕಲ್ ಕಂಪನಿಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು “ಆರೋಗ್ಯವಂತರನ್ನಾಗಿ” ಇಡುವ ಮೂಲಕ ಲಾಭ ಗಳಿಸುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯರು ದೂರದ ಪ್ರಯಾಣಗಳಲ್ಲೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು ನಾವು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅನುಕೂಲಕರ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ.
ಇನ್ನೂ ಸಮಯ ಮೀರಿಲ್ಲ. ನಾವು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸಬಹುದು. ಕೇವಲ ಒಲೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಬರುವ ಉಷ್ಣತೆ, ರಕ್ಷಣೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯವನ್ನೂ ಸಹ. ಏಕೆಂದರೆ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆ ಒಂದು ಮನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಒಂದು ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತದ ಪಾಠಗಳು ಈ ಅಂಶವನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಜಪಾನಿ ಕುಟುಂಬಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಇದು ಅವರ ಜೀವಿತಾವಧಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿರಲು ಒಂದು ಕಾರಣ. ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಕುಟುಂಬಗಳು ಊಟದ ಸಮಯವನ್ನು ಒಂದು ಪವಿತ್ರ ಆಚರಣೆಯಂತೆ ನೋಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಇದನ್ನು ಬಲವಾದ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳು ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯಕರ ಜೀವನಶೈಲಿಗೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲೂ ಸಹ, “ಒಟ್ಟಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡುವುದು” ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯದ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಕೇವಲ ಆಹಾರ ತಯಾರಿಸುವ ಸ್ಥಳವಲ್ಲ. ಅದು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ, ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ..
